کد مطلب:312357 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:214

اوج شکیبایی
در ابتدای این فصل، روایتی از رسول خدا (ص) خواندیم كه در آن به سرد شدن آتش جنگ بر امام حسین (ع) و یاران او همانند سرد شدن آتش بر حضرت ابراهیم (ع) اشاره شده بود و نیز این نكته بیان شده بود كه آنان تیزی و رنج شمشیرها را احساس نمی كردند [1] .



[ صفحه 225]



امر تكوینی خداوند به سرد شدن آتش جنگ، گرامیداشت دیگری است كه پروردگار به حسین (ع) و یاوران او ارزانی داشته است. آنان در پرتو این برتری و فضیلت شگفت، آتش نبرد و رنج تیر و شمشیر را احساس نكردند و بدون ترس و واهمه تن به لشكر دشمن سپردند و چشم جست وجوگر تاریخ را برای همیشه متوجه شكوه شكیبایی خود كردند.

اكنون بنگرید كه عباس بن علی (ع) چگونه درون خود را آماده ی پذیرش سختی های جانكاه كربلا كرد و دل به هجوم مصائب سپرد و در فروغ كرامت ها و عنایات خداوند بر همه ی دشواری ها چیره آمد. او كه خود از دودمان رسول خداست و بر كنار زلال معارف اهل بیت (ع) نشسته است، از نورانیت آفرینش خود و ائمه (ع) آگاه است و با بهره وری از این دانش الهی، شكیبایی در عرصه ی كربلا را به اوج خود می رساند.


[1] بحارالانوار، ج 45، ص 80 (لا يجدون الم مس الحديد). و نيز بنگريد: روايت دوم از ديدگاه اول در همين گفتار.